Krzysztof Półtorak - Fotografia Uliczna

24 paź 2011

Manekiny jak ludzie
Ludzie jak manekiny

1 komentarz:

kielon3325 października 2011 13:34
Czyżby nowy cykl po „Znakach szczególnych”? Pomysł wyśmienity, tytuł idealnie oddaje sedno.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi

Historie pokazywane w obrazach są najciekawsze, gdy pisze je samo życie.

Fotografia uliczna wymaga tego by być blisko ludzi, stać się częścią sceny. Wiąże się z tym konieczność użycia obiektywów o krótkiej ogniskowej, w praktyce nie dłuższej niż 50mm. Zwykle fotografując na ulicy używam obiektywów o jeszcze krótszych ogniskowych (wyjaśniam przy okazji skąd wziął się człon "focal28mm" w adresie bloga).

Zawsze miałem słabość do fotografii czarno-białej. Jej moc leży w abstrakcji - rezygnacja z koloru upraszcza obraz, umożliwia skupienie się na kształtach, liniach i formie. Kolor często odciąga uwagę od tych elementów.

Life writes the best stories. No other area of photography proves this better than street photography.

This kind of photography involves getting close to people. To do this type of shooting successfully I have to be in the scene. This means shooting with wide lenses; certainly nothing longer than 50mm.

I've always been more drawn to black and white. I like the level of abstraction it brings. Removing colour simplifies images and allows the viewer to see the shapes, lines and form within an image that may not be obvious in a colour image.